Είναι δέντρο φυλλοβόλο. Φθάνει τα 30 μ. ύψος και 15 μ. διάμετρο κόμης. Το φυσικό του περιβάλλον είναι οι ορεινές δασικές περιοχές.
Τα φύλλα της είναι σύνθετα με 5-7 φυλλάρια, σε μακρύ μίσχο (μέχρι και 25 εκ.). Μοιάζουν πολύ με της καστανιάς, για το λόγο αυτόν πήρε και το όνομά της.
Το χρώμα τους είναι βαθύ γυαλιστερό πράσινο πάνω και ανοιχτοπράσινο κάτω. Το φθινόπωρο στην αρχή χρυσίζουν και στη συνέχεια γίνονται καφετιά.
Είναι ερμαφρόδιτο είδος. Τα άνθη της είναι λευκά με κιτρινοκόκκινες κηλίδες. Σχηματίζουν οπτικά όρθιους κώνους ύψους μέχρι και 30 εκ. Η οσμή τους μοιάζει με εκείνη του μελιού. Η επικονίαση γίνεται με μέλισσες. Μήνας άνθισης είναι ο Μάιος και ο Ιούνιος.
Οι καρποί είναι στρογγυλοί με μαλακές αγκαθωτές προεκτάσεις. Η ωρίμανση των σπόρων γίνεται το Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.
Φωτόφιλο είδος, υποφέρει μόνο λίγη σκίαση. Είναι ανθεκτικό στους ανέμους, όμως ιδιαίτερα ευαίσθητο σε όψιμους παγετούς, ιδίως όταν αυτοί συμβαίνουν μετά την εαρινή βλάστηση. Γενικά θεωρείται απαιτητικό είδος. Αναπτύσσεται σε ελαφριά αμμώδη, μέτρια αργιλώδη έως μέτρια βαριά πηλώδη εδάφη, αρκεί να αποστραγγίζονται καλά. Χρειάζεται μέτρια υγρασία, αλλά ανέχεται και φτωχά ξηρά εδάφη. Δεν αντέχει τα πολύ όξινα, τα πολύ αλκαλικά, ή τα αλατούχα εδάφη.
Το ξύλο του είναι μέτριας αξίας. Είναι χρήσιμο είδος, κυρίως για την παραγωγή ορισμένων φαρμακευτικών παρασκευασμάτων, για ένα ευρύ φάσμα ασθενειών.
Η αγριοκαστανιά ενεργεί πάνω στα φλεβικά αγγεία μειώνοντας την φλεγμονή μέσα και έξω από αυτά.
Δρα σαν αγγειοπλαστικό προστατεύοντας όλο το φλεβικό δένδρο.
Λειτουργεί στο αιμορροϊδικό πλέγμα μειώνοντας την τοπική φλεγμονή και την διόγκωση.
Χαρακτηριστική είναι η περιεκτικότητα ορισμένων δηλητηριωδών ουσιών στους σπόρους του δέντρου, ωστόσο είναι μικρής επικινδυνότητας για τον άνθρωπο.
Οι καρποί της είναι πικροί και δεν τρώγονται, ενώ αρέσουν πολύ στα άλογα γιαυτό και το όνομα IPPOCASTANUM.