Αρχική Σελίδα - Οικισμός

Οικισμός

Ανατολικά της πόλς του Βόλου και σε απόσταση 21 χλμ απο αυτή, βρίσκεται ο Αγ. Γεώργιος Νηλείας.ψηλότερα απο όλα τα χωριά του Πηλίου, είναι χτισμένο σε υψόμετρο 620μ., απλώνεται σε 28.00 στρέματα.Οι οικισμοί που ανήκουν στον Άγιο Γεώργιο είναι:Ανω και Κατω Γατζέα, Άγια Τριάδα, Δυορέματα επίσης οι συνοικσμοί Κανάλια, Μπιρ, Μαράθη, Μαλάκι.

Χάρτης της περιοχής

Προβολή Οικισμός Άγιος Γεώργιος σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Απλώνεται αμφιθεατρικά ανάμεσα σε δύο ράχες, κάτω από την κορυφή του Πηλίου Εύζωνας ή Σχιντζουράβλι.

Ο τόπος πάνω από τον οποίο δεσπόζει είναι καταπράσινος και εύφορος (κυρίως λόγω της εκτεταμένης καλλιέργειας της ελιάς, αλλά και των οπωροφόρων δέντρων) και εκτείνεται από την παραλία του Παγασητικού ως την κορφή του βουνού.

Κρυμμένο στην πλαγιά του βουνού πίσω από πυκνή βλάστηση, πνιγμένο στις μηλιές, τις καστανιές, τις κερασιές και τα πλατάνια, πλαισιωμένα από δύο ρέματα και κρυστάλλινες πηγές που το ντύνουν με τον ήχο του νερού που κελαρύζει σε κάθε γωνιά του και με θέα στο απέραντο γαλάζιο, το χωριό προσφέρει μία από τις ομορφότερες διαδρομές σε καλντερίμια που οδηγούν σε παραδοσιακά αρχοντικά, μοναδικά φυσικά τοπία με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά και μια από τις γραφικότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου.

Το χωριό Αγιος Γεώργιος έχει μια πλούσια ιστορική διαδρομή και μια μακριά παράδοση αρχοντιάς, νοικοκυροσύνης και πλούτου.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Αγίου Γεωργίου Νηλείας είναι ότι παρά την ομορφιά του και την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του δεν έχει ακόμη τραβήξει την προσοχή των πολλών, διατηρώντας όλα εκείνα τα παραδοσιακά στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό…που πέρα απο το σαββατοκύριακο ριλάξ, χρησιμεύει ως βάση για να απολαύσετε το κεφαλοχώρι που λέγεται δυτικό Πήλιο.

Στο χωριό υπάρχουν περίπου τετρακόσιες περίπου κατοικίες, όλες περιτριγυρισμένες από πλατάνια, μηλιές, καστανιές, αχλαδιές, κερασιές. Τελευταία βέβαια βλέπει κανείς και αρκετές κατοικίες επωνύμων, οι οποίοι το προτιμούν για τις ήσυχες αποδράσεις τους.

..λίγο ιστορικά στοιχεία

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας χτίστηκε περί τον 15ο αι. από βοσκούς που βρήκαν σε έναν θάμνο την εικόνα του στρατηλάτη αγίου. Οι δύο βοσκοί έχτισαν εκκλησία προς τιμή του αγίου και γύρω από την εκκλησία χτίστηκε το ομώνυμο χωριό. Στον Άγιο Γεώργιο, υπάρχει και δεύτερη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Αθανάσιο, την οποία έκτισε ο μάστορας Δήμος Ζηπανιώτης ή Ζαπανιώτης το 1795 και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής του 18ου αι.

Επειδή οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν βοσκοί και επειδή ο χειμώνας είναι βαρύς στο υψόμετρο όπου είναι χτισμένο το χωριό, οι Αϊγιωργείτες είχαν την συνήθεια να διαμένουν στον Άγιο Γεώργιο το καλοκαίρι και τον χειμώνα να κατεβαίνουν στα καλύβια τους που είχαν σε χαμηλότερα σημεία (Αγία Τριάδα, Άνω Γατζέα και Κάτω Γατζέα). Ακόμα και η κοινοτική Αρχή μετακόμιζε δύο φορές τον χρόνο: στις 10 Απριλίου το κοινοτικό κατάστημα ανέβαινε στον Άγιο Γεώργιο και στις 10 Νοεμβρίου κατέβαινε στην Άνω Γατζέα. Η συνήθεια αυτή διατηρήθηκε μέχρι τα τέλη του 20ού αι., οπότε η Κοινότητα του Αγίου Γεωργίου διαλύθηκε.

Ο Αγ. Γεώργιος άρχισε να συνοικίζεται με τη σημερινή μορφή του πριν απο 400 χρόνια, απο πρόσφυγες απο όλη τη Ελλάδα, κυρίως απο την Ήπειρο και την Δυτική Θεσσαλία.Εκμεταλευόμενος τα προνόμια που δόθηκαν στα πηλιορείτικα χωριά του Πηλίου απο τους Τούρκους κατακτητές, δεν άργησε να γίνει ένα απο τα πλουσιότερα κεφαλοχώρια του Πηλίου.Παρόλα αυτά στα επαναστατικά κατά των Τούρκων κινήματα του Πηλίου(1821,1823, 1854, και 1878) είχε μια ιδιαίτερη ενεργητκή συμμετοχή, γεγονός που του στοίχισε δύο φορές (1821 και 1823) στην πυρπόληση του απο τους Οθωμανούς κατακτητές.Το χωρίο όμως ξαναχτίστηκε καλύτερο απο πρίν και πλούτισε στο ΄τελος του περασμένου αιώνα, αμέσως μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο κορμό της Ελεύθερας Ελλάδας (1881), με ένα πλήθος απο νεοκλασικά αρχοντικά, που κατασκεύασαν πλούσιοι αϊγιωργίτες, απο αυτούς που ξενητεύτηκαν αναζητώντας καλύτερη τύχη σε όλο το κόσμο, και που κυρίως ευδοκίμησαν στη χώρα του Νήλου.Στον 20ο αιώνα εξελίχθηκε και πάλι σε ένα απο τα πιό πλούσια χωριά κυρίως στη συστηματική καλλιέργεια και εμπορία ελιάς.

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται επίσης και από τα πρωτοπόρα από πλευράς πνευματικής ανάπτυξης του Πηλίου, καθώς λίγο πριν από την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας λειτουργούν σε αυτό «Σχολείο κοινών γραμμάτων» αρρένων, «Παρθεναγωγείο» και «Ελληνικό Σχολείο».

Πολλοί απο τους ξενητεμένους της Αιγύπτου διαθέτουν μεγάλα ποσά για έργα κοινής ωφελείας στην πατρίδα τους. Τέτοιοι ευεργέτες ήταν οι αδελφοί Δημ. και Κων. Καραγιαννόπουλοι, που ίδρυσαν αντίστοιχα τα σχολαρχεία του Αγίου Γεωργίου και της Άνω Γατζέας, ο Κων. Βολιώτης που ανήγειρε την εκκλησία της Ευαγγελίστριας, επίσης στην Άνω Γατζέα και ο Κωστής Κοντογεώργης, που ανήγειρε την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στην Κάτω Γατζέα και τη βρύση «Λιοντάρι» στον Άγιο Γεώργιο.

Κατά την περίοδο της Κατοχής και κατόπιν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, το χωριό γνώρισε δύσκολες ημέρες. Πολλοί κάτοικοί του αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν εξαιτίας των επιδρομών των Γερμανών και της παρουσίας ντόπιων παραστρατιωτικών ομάδων.
Το προσδιοριστικό προσωνύμιο «Νηλείας» μπήκε στην ονομασία του χωριού με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, όταν συστάθηκε ο Δήμος Νηλείας. (Ο Δήμος Νηλείας, που διαλύθηκε το 1914, αποτελούνταν από τα χωριά Άνω και Κάτω Λεχώνια, Άγιο Βλάσιο (Καραμπάσι), Άγιο Γεώργιο, Δράκεια, Άγιο Λαυρέντιο και Αγριά. Ας σημειωθεί πάντως ότι η Νηλεία ήταν αρχαία πόλη που βρίσκονταν πιθανότατα κοντά στον σημερινό Βόλο.)
Με το τέλος του Εμφυλίου, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας άρχισε να παρακμάζει. Πολλοί κάτοικοί του σταμάτησαν την μετακόμιση για να μείνουν μόνιμα πλέον στους χαμηλότερους οικισμούς της ίδιας κοινότητας.

Αρχιτεκτονική

Αρχιτεκτονικά ο Άγιος Γεώργιος έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την αυθεντικότητά του και αποζημιώνει τον επισκέπτη που περιμένει να αντικρύσει ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό.Τα σπίτια του, αν και κλειστά, είναι περιποιημένα.
Πέρα από τα παραδοσιακά δίπατα και τα πολλά παράθυρα, τα πετρόχτιστα και τη μονόριχτη στέγη-«λέπι», διακρίνεις ροζ, γαλάζια, ώχρες, «βενετσιάνικο» κόκκινο χρώμα.
Στα χρόνια της ακμής του χωριού, στις αρχές του αιώνα, κάποιοι Αγιωργίτες που έφυγαν στα ξένα και έκαναν περιουσίες, επέστρεψαν και έχτισαν τις εξοχικές τους κατοικίες στη νεοκλασική αντίληψη της εποχής. Τρία από τα αρχοντικά αυτά σήμερα λειτουργούν ως ξενώνες, δημιουργώντας και τη «μαγιά» για την τουριστική αναγέννηση του χωριού. Αρχοντικό Βογιαντζοπούλου, Αρχοντικό Ιωαννίδη, Αρχοντικό Τζώρτζη.
Ατέλειωτες βόλτες κάτω από τις οξιές στις παλιές διαδρομές των συντηρημένων καλντεριμιών και μονοπατιών που ενώνουν τα χωριά μεταξύ τους.