Geocaching: ....ας ρωτήσουμε τους ειδικούς!
Το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού, που παίζαμε σαν παιδιά αλλάζει κι ονομάζεται πλέον «Geocaching». Ξεχάστε αυτό που ξέρετε. Πλέον η τεχνολογία έβαλε και εκεί το χεράκι της για να κάνει τα πράγματα ακόμη πιο διασκεδαστικά.
Απαραιτήτως χρειάζεται συσκευή GPS που έχουν όλα τα αυτοκίνητα νέας τεχνολογίας και πολύ διάθεση για ταξίδια κι έρευνα.
Με μία φορητή συσκευή εντοπισμού στίγματος (GPS) και καλή διάθεση ξαναζωντανεύει ένα παιχνίδι που είχε μείνει για καιρό στο χρονοντούλαπο. Το «κυνήγι του χαμένου θησαυρού», ξαναέρχεται στο προσκήνιο, αλλά αυτή τη φορά είναι λιγάκι διαφορετικό. Παίζεται σε παγκόσμια κλίμακα, έχει παίκτες από όλη τη γη και νέους κανόνες. Ιδιαίτερα διαδεδομένο στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια κάνει δειλά τα βήματα του και στην Ελλάδα. Μιλήσαμε με τον Γρηγόρη Σεμπελίδη, έναν από τους νεότερους Έλληνες παίχτες, όπου μας εξηγεί τι ακριβώς είναι το Geocaching.
Ας κάνουμε μία εισαγωγή, τί είναι το Geocaching και πώς παίζεται;
- Μέχρι το 2000, το σήμα εντοπισμού της θέσης πάνω στην γη, οι συντεταγμένες δηλαδή, ήταν απαγορευμένο και χρησιμοποιούνταν μόνο από τις υπηρεσίες και τον στρατό. Από το 2000 επιτράπηκε η δημόσια χρήση και από τότε ξεκινάει αυτή η ιστορία.
Εδώ θαυμάζω τους Αμερικάνους. Ότι και αν λένε για "τα Αμερικανάκια", έχουν το μοναδικό στον κόσμο ταλέντο να μετατρέπουν σε show, σε τρόπο διασκέδασης το οτιδήποτε. Αυτοί δηλαδή το μετατρέψανε σε παιχνίδι. Ουσιαστικά πρώτα ξεκίνησε μια παρέα φίλων και μετά διαδόθηκε. Είναι το ίδιο με αυτό που παίζαμε μικρά παιδιά που κρύβαμε θησαυρούς και τους ψάχναμε, απλά γίνεται με το GPS. Παίρνεις το GPS σου και πας και κρύβεις σε μια τοποθεσία έναν «θησαυρό» το οποίο μπορεί να είναι ένα κουτάκι με κάτι μέσα.
Μπαίνεις στο κεντρικό site του παιχνιδιού, δηλώνεις που έχεις κρύψει τον θησαυρό και μετά πάει οποιοσδήποτε άλλος με το GPS και το βρίσκει. Αυτό είναι επιφανειακά όλο το θέμα, όμως έχει πάρα πολλά στοιχεία, μέχρι και από ολυμπιακά αθλήματα, ας πούμε το Orienteering που είναι προσανατολισμός στη φύση, απλά εκεί παίζεται με πυξίδες και με σημάδια της φύσης, αζιμούθιο και άλλα ενώ τώρα πλέον έχουμε το GPS για πιο εύκολη χρήση και από τον μη σχετικό.
Το Hiking που είναι διαδρομές στην φύση για φυσιολάτρες, είναι μέσα στο παιχνίδι αυτό, το Trecking που είναι πιο extreme δηλαδή διάσχιση βουνών, δύσκολων διαδρομών, χρησιμοποιείται πάρα πολύ σε κάποιες χώρες, η Ελλάδα τώρα ξεκινάει, για τουριστική προβολή του τόπου και εμένα αυτό με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Υπάρχουν μέρη που δεν ξέρουμε πώς να πάμε, αυτός είναι και ένας τρόπος για να τραβήξεις κόσμο.
Εγώ όταν το πρωτοείδα πριν από μερικές εβδομάδες και είπα από περιέργεια να δω τι είναι και βρήκα τον πιο κοντινό θησαυρό από εδώ, στην Αλεξανδρούπολη, βγαίνοντας για το χωριό Άβαντα, βρισκόταν σε ένα σημείο που δεν είχε τίποτα το σπουδαίο, σε διασταύρωση δύο δρόμων κάτω από μια πέτρα, τίποτα το σπουδαίο.
Τί ήταν ο θησαυρός;
Ήταν ένα τάπερ πλαστικό που είχε μέσα μια κονκάρδα, ένα σουγιά, μια εικόνα, πέντε πράγματα αλλά μου έκανε εντύπωση το εξής, είχε κρυφτεί το 2006 και εγώ πήγα το 2009, τρία χρόνια μετά, στο διάστημα αυτό το είχαν επισκεφτεί τέσσερις ξένοι, σε ένα μέρος που δεν είναι καθόλου τουριστικό. Θέλω να πω ότι ο κόσμος περνάει από την χώρα μας, άσχετα αν δεν τον βλέπουμε και μπορείς με αυτό τον τρόπο έστω να τον κατευθύνεις όπου θέλεις.
Περιμένουμε από την επίσημη πολιτεία να δημιουργήσει υποδομές για εναλλακτικό τουρισμό, για φυσιολατρικό τουρισμό, για οικοτουρισμό και πόσα άλλα, ενώ με μορφή παιχνιδιού το καταφέρνουν κάποιοι, με μορφή διασκέδασης, ανεπίσημα, να ‘ρθουν και να ανακαλύψουν τα μέρη μας. Υπάρχει ένας θησαυρός στην κορυφή του Άθως και το έχουν επισκεφτεί πόσα άτομα.
Πήγαμε προχθές στα Ζαγοροχώρια, κρύψαμε τρεις θησαυρούς, βρήκαμε δύο, είναι κάτι. Εγώ για να πάω στα Ζαγοροχώρια, που δεν έχω πάει ποτέ, δεν ήξερα ούτε καν που είναι, έπρεπε να βρούμε ένα θησαυρό με την ευκαιρία αυτή, από περιέργεια και μόνο και βρέθηκα σε μια περιοχή που χωρίς αυτό δεν θα την είχα βρει ποτέ. Εκπληκτική περιοχή, δηλαδή, όλοι πάνε και βλέπουν την χαράδρα του Βίκου από ένα-δύο συγκεκριμένα σημεία και εμάς μας πήγε, μέσω ενός κρυμμένου θησαυρού, σε ένα τρίτο σημείο το οποίο ήταν πολύ πιο όμορφο, είναι και αυτός ένας τρόπος ας πούμε να προσεγγίσεις την ομορφιά των ελληνικών τοπίων.
Η ελληνική κοινότητα του παιγνιδιού που ξεκίνησε τώρα, πόσα μέλη απαριθμεί;
- Στην Ελλάδα από ότι βλέπω υπάρχουν μερικές δεκάδες παίκτες, οι περισσότεροι θησαυροί που έχουν κρυφτεί, ειδικά τα πρώτα χρόνια ήταν από ξένους τουρίστες που ερχόντουσαν και κρύβανε στα νησιά ή σε διάφορα αρχαιολογικά σημεία, όχι μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους αλλά πέριξ. Στην αρχή η διακίνηση γινόταν μέσω τουριστών, μετά σιγά-σιγά ξεκίνησαν και οι Έλληνες, ανακάλυψα ότι κάποιοι φίλοι μου που γνωρίζω χρόνια παίζουν εδώ και πολύ καιρό και δεν το ήξερα…
Αυτή η έννοια του θησαυρού, είναι όπως παλιά που παίζαμε σου δίνει τελικά χαρά όταν βρίσκεις τον θησαυρό; Με δύο συντεταγμένες μπορείς να τον βρείς ή απαιτεί ψάξιμο από εσένα προσωπικά;
- Εγώ πιστεύω ότι την χαρά την βρίσκει ο καθένας ανάλογα με το τι χαίρεται, δηλαδή εμένα που μου αρέσει η φύση χαίρομαι όταν επισκέπτομαι μια τοποθεσία που κάποιος την θεώρησε αξιόλογη ώστε να την επισκεφτεί κανείς και το έκρυψε εκεί, όπως αυτή που ανέφερα πριν.
Παράδειγμα, πες ότι κρύβεις ένα θησαυρό στο κάστρο πάνω από το τουριστικό περίπτερο Νυμφαίας, κάπου δίπλα, πως αλλιώς θα τον πας εκεί τον ξένο, εφόσον δεν αναφέρεται κανείς για αυτό, δεν υπάρχει οδηγός, ενώ με αυτό τον τρόπο θα έρθει και θα ξέρει ακριβώς τον δρόμο ώστε να ανέβει εκεί και να δεί όλο το τοπίο, την Κομοτηνή, του προσφέρεις σε δέκα λεπτά μια μοναδική εμπειρία που αλλιώς δεν θα ήξερε ότι υπάρχει…Το παιδί μου όμως χαίρεται με τον ίδιο τον θησαυρό, με κάποιο παιχνιδάκι ας πούμε.
Υπάρχει ο εξής κανόνας, όταν τον βρεις μπορείς αν θέλεις να πάρεις κάτι από μέσα αλλά πρέπει να αφήσεις και κάτι, γίνεται αυτή η ανταλλαγή. Εμείς που πήγαμε τώρα στα Γιάννενα, στο νησάκι των Ιωαννίνων στην λίμνη βρήκαμε ένα θησαυρό, είχα δει μέσα από το internet ότι μέσα υπάρχει ένα παιχνιδάκι. Όταν το είδε ο γιός μου τρελάθηκε και ήθελε το παιχνιδάκι, για εμάς ήταν μια ωραία βόλτα στο νησάκι, αλλιώς δεν θα βρίσκαμε αφορμή να το επισκεφτούμε, έτσι όμως το επισκεφτήκαμε, πήγαμε βόλτα στα μαγαζάκια, είδαμε τα ενυδρεία με τα βατραχοπόδαρα, είναι μια εμπειρία όλο το ταξίδι.
Άρα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τουριστικές διαδρομές.
- Κατ’ αρχήν ναι, γι’ αυτό και η κοινότητα είναι κυρίως από ανθρώπους που προέρχονται είτε από τον χώρο των φυσιολατρών, ή ορειβάτες, κάποιοι που ούτως ή άλλως έχουν κάποια προηγούμενη εμπειρία με αυτό ή τους αρέσει και βρίσκουν ευκαιρία να το ζήσουν μέσα από το παιχνίδι.
Ο κόσμος ανταποκρίνεται, βλέπεις κόσμο που δεν ασχολούνταν να ασχολείται, να ψάξει, να κυνηγήσει, να μιλήσει για αυτό;
- Από ότι βλέπω, τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησαν οι πρώτοι παίκτες στην Ελλάδα, ήταν άγνωστο ουσιαστικά και επειδή επιφανειακά το παιχνίδια μοιάζει πολύ παιδικό, δεν το προωθούν και επειδή πολλές περιοχές ήταν άδειες εντελώς, εκτός από Αττική και κάποια τουριστικά νησιά όλες οι περιοχές ήταν άδειες. Εδώ στην Θράκη, στο νομό Ροδόπης δεν υπάρχει τίποτα και να θέλει κανείς να παίξει δεν μπορεί, ξεκινάει από Χαλκιδική και κάτω, ωστόσο τώρα που αρχίζει και γίνεται πιο γνωστό, αρχίζουν και ανταποκρίνονται πάρα πολλοί, εγώ μέσα στις τελευταίες 5 εβδομάδες μίλησα με 5 άτομα στην Κομοτηνή που και οι πέντε ενθουσιάστηκαν και πήγαν να ψάξουν πληροφορίες και το επόμενο διάστημα πιστεύω θα αποκτήσουμε και εμείς τέτοια πράγματα.
Εδώ στην Θράκη έχουμε κρυμμένους θησαυρούς που μπορούν να βρούνε κάποιοι;
- Υπάρχουν τρείς στον Έβρο προς το παρόν, δύο στην Αλεξανδρούπολη και ένας στο Διδυμότειχο- Σουφλί, μετά το πλησιέστερο είναι στην Καβάλα, στην Θάσο, Χαλκιδική και κάτω. Εδώ δεν έχουμε αλλά σύντομα θα αποκτήσουμε, ήδη έχω καμιά 15αριά έτοιμους.
Οι βασικοί κανόνες του παιχνιδιού ποιοι είναι;
- Το παιχνίδι κινείται πιο πολύ στους τομείς φυσιολατρίας, τουρισμού και οικολογίας, για παράδειγμα ένας κανόνας είναι ότι «δεν αφήνουμε σκουπίδια». Ένα μεγάλο θέμα και για εμένα προσωπικά μέσα από το παιχνίδι να προωθούνται και κάποιες τάσεις, συγκεκριμένα η μια λέγεται Cache In Trash Out, είναι κάποια Events, όταν βγαίνουν οι Giocashers ομαδικά για ανεύρεση θησαυρών ή ακόμη και ομαδικά όταν πας, υπάρχει προτροπή ότι όταν πας στην φύση να ψάξεις για ένα θησαυρό, πάρε μαζί σου και μια σακούλα σκουπιδιών και μάζεψε τυχόν σκουπίδια που θα βρεις στην γύρω περιοχή για να αποδώσουμε στην φύση την ομορφιά που της αξίζει.
Είναι πολύ σημαντικό, ακόμη και με την μορφή αυτού του παιχνιδιού και βγουν 10-20-50 άτομα και καθαρίσουν ένα σημείο που μπορεί να είναι μια παραλία, ένα δάσος, ένας αρχαιολογικός χώρος, οτιδήποτε και μαζέψουν 5 σακούλες σκουπιδιών, είναι σημαντικό, κατ’ αρχήν το βλέπουν τα παιδιά που παίρνουμε μαζί μας, περνάει στην επόμενη γενιά η οικολογική συνείδηση, άρα ένας κανόνας είναι ότι δεν αφήνουμε σκουπίδια και μαζεύουμε αυτά που υπάρχουν.
Ένας δεύτερος είναι δεν καταστρέφουμε με κανένα τρόπο τίποτα, είτε αρχαία, είτε την φύση, αν θέλεις να στείλεις κάποιον σε κάποιο αξιοθέατο, βάζεις τον θησαυρό 50 μέτρα πιο μακριά, ήδη βλέπει την περιοχή, μην το βάλεις μέσα στο μνημείο για παράδειγμα και τέλος, χειροπιαστός κανόνας είναι ότι αν πάρεις κάτι από τον θησαυρό πρέπει να αφήσεις και κάτι».
Περισσότερες πληροφορίες για το παιχνίδι μπορείτε να βρείτε στο ελληνικό site www.geocaching-gr.com και στο επίσημο site του παιχνιδιού www.geocaching.com.
Ρεπορτάζ:Σταύρος Φανφάνης
Πηγή:https://www.xronos.gr/detail.php?ID=51140
